Στις 13-15 Φεβρουαρίου 1945 πραγματοποιήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τον βομβαρδισμό της ανατολικογερμανικής πόλης της Δρέσδης από βρετανικά και αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα.
Ο βομβαρδισμός της ιστορικής πόλης έγινε με πρόσχημα την καταστροφή στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Εντούτοις, τέτοιες εγκαταστάσεις δεν επλήγησαν, ενώ αντίθετα ισοπεδώθηκαν οι κατοικημένες περιοχές της πόλης, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους περίπου 25.000 άμαχοι, ενώ καταστράφηκαν σημαντικά ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία.
Στον βομβαρδισμό συμμετείχαν 805 βρετανικά και αμερικανικά βομβαρδιστικά, που έριξαν πάνω στη Δρέσδη 3.500 εμπρηστικές βόμβες και νάρκες αέρος.
Το μαζικό αυτό έγκλημα, που συντελέστηκε με εντολή του βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ, προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και στη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίες συνεχίστηκαν επί χρόνια αργότερα. Είναι χαρακτηριστικές οι κινητοποιήσεις που έγιναν το 1992, όταν αποφασίστηκε να στηθεί στο Λονδίνο μνημείο προς τιμή του πτέραρχου Άρθουρ Χάρις, ο οποίος είχε την επιχειρησιακή διοίκηση του βομβαρδισμού.
Προσπαθώντας να αξιοποιήσουν το μαζικό αυτό έγκλημα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί διέδωσαν, μεταπολεμικά, τη συκοφαντία ότι ο βομβαρδισμός έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του Στάλιν. Ωστόσο, κανένα στοιχείο που να επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ.
Lefteria:
Αποσπάσματα απο το άρθρο του Μιχ Μήτσου «η μεγαλύτερη σφαγή της ιστορίας»εφημερίδα τα Νέα
1 10 2002.
» Όπως γράφει η Κοριέρε ντε λα σέρα οι Γερμανοί ιστορικοί συγκλίνουν στην
εκτίμηση ότι ο βομβαδισμός της Δρέσδης τον Φρεβρουάριο του 1945 ήταν ο πιο αιματηρός, ο πιό
διεστραμένος και ο πιό ανώφελος βομβαδισμός της ιστορίας.
Ο πιό διεστραμμένος σκοπός των Αγγλων και των Αμερικανών ήταν να σκοτώσουν όσο το δυνατό
περισσότερους αμάχους (στη Δρέσδη δεν υπάρχουν Γερμανοι στρατιώτες ούτε συστήματα αεράμυνας).
Για τον λόγο αυτό οι επιχειρήσεις έγιναν σε έξι στάδια. Στις 10 το βράδυ της 13 Φεβρουαρίου φωτίστηκε ο στόχος δηλαδή το κέντρο της πόλης με ειδικές βόμβες. Επειτα, ρίχτηκαν εμπρηστικοί
μηχανισμοί πο θρυμάτισαν τζάμια και κατέστρεψαν σκεπές, ώστε να δημιουργηθούν ρεύματα αέρα και να διευκολυνθεί το έργο των 600.000 εμπρηστικών βομβών που έπεσαν στη συνέχεια. Η Δρέσδη είχε γίνει μια κόλαση φωτιάς. Αλλα το μαρτύριο δέν είχε τελειώσει. Το τέταρτο στάδιο των βομβαρδισμών περιλάμβανε την εξόντωση με τοξικά αέρια! όσων είχαν καταφύγει στα υπόγεια μαζι με τις νοσοκόμες και τους πυροσβέστες που είχαν απομείνει. Η εθνοκάθαρση ολοκληρώθηκε με το βομβαρδισμό των στρατιών των προσφύγων.
Τέλος για να εξασφαλιστεί οτι κανείς κάτοικος της πόλης δεν έμεινε ζωντανός, βομβαρδίστηκε την επόμενη και το γειτονικό Τσέμνιτς, όπου είχαν φτάσει ορισμένοι δυστυχείς με το τρένο.
Lefteria 