Τα σύμβολα των παιδόφιλων – παιδεραστών-Παιδόφιλοι – παιδεραστές, υπάρχουν και ζούν ανάμεσα μας

Κοσμήματα: βραχιόλια, καδένες, 

δαχτυλίδια, καθώς και τατουάζ

για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

 Τα σύμβολα πιο συγκεκριμένα είναι:

Το BLogo, «boylover» που συμβολίζεται από δύο μπλε τρίγωνα, το ένα μέσα στο άλλο, σε σπειροειδή μορφή, και υποδηλώνει την προτίμηση στα αγόρια.

Το LBLogo, «littleboylover», που συμβολίζεται από ένα παρόμοιο σχέδιο του Blogo, χωρίς γωνίες, και υποδηλώνει την προτίμηση στα μικρά αγόρια.

Το Glogo, «Girllover», που συμβολίζεται από δύο καρδιές η μία μέσα στην άλλη και υποδηλώνει την προτίμηση στα κορίτσια.

Το Clogo, «Childlover», που συμβολίζεται από μια πεταλούδα που τα φτερά της έχουν σχήμα καρδιάς και υποδηλώνει την προτίμηση και στα δύο φύλα.

Συγκλονιστικά στοιχεία για τη δράση των παιδόφιλων στο διαδίκτυο προέκυψαν από πολύμηνη έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος με την κωδική ονομασία «Chat Scanning» που πραγματοποιήθηκε με άδειες των δικαστικών Αρχών, βάσει των οποίων αστυνομικοί παρουσιάζονταν στον κυβερνοχώρο ως ανήλικοι.
Στο πλαίσιο της επιχείρησης εντοπίσθηκαν έξι παιδόφιλοι, εκ των οποίων 40χρονος από το Περιστέρι, που είχε παρασύρει 13χρονο αγόρι με σκοπό να ασελγήσει επάνω του, και συνελήφθη την ώρα που το έβαζε σε ειδικά διαμορφωμένο κλειστό φορτηγάκι, τύπου Van.

«Εγχειρίδιο παιδεραστών» 

Όλα όσα πρέπει να προσέχουν οι γονείς

Οι παιδεραστές έχουν το δικό τους «εγχειρίδιο», βάση του οποίου έρχονται ευκολότερα σε επαφή με τα υποψήφια θύματά τους.
Το εν λόγω εγχειρίδιο εντοπίστηκε στο «σκοτεινό διαδίκτυο» (Dark Web), ύστερα από πολύμηνες και στοχευμένες έρευνες εξειδικευμένων Αξιωματικών της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο, καλύπτεται σε επτά (7) κεφάλαια ο,τιδήποτε αφορά στην παιδοφιλία, από την ψυχολογία των παιδιών μέχρι και την προετοιμασία που απαιτείται, ώστε να πραγματοποιήσει ο παιδόφιλος τις ασελγείς του πράξεις.

Περιγράφονται οι τρόποι με τους οποίους ένας παιδόφιλος μπορεί να προσεγγίσει ένα παιδί και να το αποπλανήσει, ενώ επίσης αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους ένας παιδόφιλος μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του, αν τυχόν αποκαλυφθεί.

Ακολουθεί σύντομη αναφορά στο περιεχόμενο κάθε κεφαλαίου:

1ο Κεφάλαιο: Παιδοφιλία (pedophilia)
Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αναφέρει τα πάντα γύρω από την παιδοφιλία, την οποία παρουσιάζει σαν φυσικό και παρεξηγημένο σεξουαλικό προσανατολισμό.

Το κεφάλαιο χωρίζεται σε επτά ενότητες.
1η ενότητα: Πρόλογος (Foreword)
Απόσπασμα : Η παιδεραστία είναι ένας σεξουαλικός προσανατολισμός στα ανθρώπινα είδη, που κάνει ώριμους ενήλικες, τόσο άνδρες όσο και γυναίκες, να έλκονται συναισθηματικά και σεξουαλικά από ανώριμα παιδιά.
2η ενότητα: Η πηγή (The Source)
Απόσπασμα : Δυστυχώς, όμως, η πηγή της παιδοφιλίας είναι επιστημονικό μυστήριο. Κανένας επιστήμονας δεν είναι σε θέση να πει τι προκαλεί την παιδοφιλία με βεβαιότητα και δεν υπάρχει τρέχουσα θεωρία που μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Ούτε μπορεί να μετρηθεί ή να ανιχνευθεί με οποιονδήποτε τρόπο, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε επιστημονική διαδικασία ή όργανο. Η παιδοφιλία υπάρχει μόνο σε μια μειονότητα του ανθρώπινου πληθυσμού, και είναι μόνο ένα από τα πολλά μυστήρια του σύμπαντος.

3η ενότητα: Γνήσιοι/προσποιητοί παιδεραστές (Genuine vs. Artificial)
Απόσπασμα : Οι προσποιητοί παιδεραστές δεν είναι λιγότερο άξιοι από τους γνήσιους παιδεραστές, καθώς κατά τη γνώμη μου, είμαστε όλοι εδώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ο οποίος είναι ένα σεξουαλικό ενδιαφέρον για τα παιδιά. Απλά το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά προέρχεται από διαφορετικές κατευθύνσεις.
4η ενότητα: Προσανατολισμοί (Orientations)
Απόσπασμα: Η νηπιοφιλία αφορά άτομα που ελκύονται από πολύ μικρές ηλικίες παιδιών, όπως βρέφη και νήπια εντός της ηλικίας των 1-3 ετών. Αυτή η κατηγορία είναι από τις σπανιότερες, καθώς δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου.

5η ενότητα: Προκλήσεις (Challenges)Απόσπασμα : Σε αυτή την ενότητα θα προσπαθήσουμε να σας βοηθήσουμε να χειριστείτε και να ξεπεράσετε τις πιο κοινές δυσκολίες που, κατά μέσο όρο, οι γνήσιοι παιδεραστές συναντούν στη διάρκεια της ζωής τους, έτσι ώστε να μπορείτε να οδηγήσετε τον εαυτό σας πιο εύκολα έξω από όλα τα εμπόδια που βάζει η παιδεραστία στο δρόμο μας.

6η ενότητα: Έλεγχος ορμών (Urge Control)

Απόσπασμα: Όσοι ανησυχούν πολύ για τη σεξουαλική επιθυμία και τον έλεγχό τους, θα πρέπει να αυνανίζονται περισσότερο από το μέσο όρο για να κρατήσουν το κεφάλι τους ήσυχο και τη σεξουαλικότητα τους σε έλεγχο, ειδικά όταν είναι (τακτικά) κοντά και οικεία με τα παιδιά.

7η ενότητα: Θα πρέπει να το κάνω; (Should I Do it?)
Απόσπασμα : Όλα θα αλλάξουν, πρώτα απ’ όλα γιατί ξαφνικά κάνεις κάτι που είναι αυστηρά κοινωνικά απαράδεκτο και παράνομο. Και, δεδομένου ότι θα υπάρχει ένας ορισμένος κίνδυνος να πιαστείς, τόσο από την κοινωνία όσο και από την αστυνομία, θα έχεις ένα ορισμένο βάρος φόβου που θα κρέμεται συνεχώς πάνω από τους ώμους σου, από τώρα και στο μέλλον.

2ο Κεφάλαιο: Παιδιά (Children)

Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αναφέρει τα πάντα για τα παιδιά, ξεκινώντας από την σεξουαλικότητα τους και καταλήγοντας στη «χημεία» ανάμεσα σε ένα παιδί και στον παιδεραστή. Το κεφάλαιο χωρίζεται σε πέντε ενότητες:

1η ενότητα: Foreword (Πρόλογος)
2η ενότητα: Sexuality (Σεξουαλικότητα)
3η ενότητα: Development (Ανάπτυξη)
4η ενότητα: Personalities (Προσωπικότητες)
5η ενότητα: Chemistry (Χημεία)

3ο Κεφάλαιο: Ασφάλεια (security)

Το συγκεκριμένο κεφάλαιο πραγματεύεται πως ένας παιδόφιλος μπορεί να μείνει ασφαλής και να αποφύγει δύσκολες καταστάσεις, όπως την σύλληψή του.

Το κεφάλαιο χωρίζεται σε εννιά ενότητες.

1η ενότητα: Foreword (Πρόλογος)
2η ενότητα: Child love levels (Επίπεδα ασφάλειας)
3η ενότητα: Secrecy (Μυστικότητα)
4η ενότητα: Evidence (Αποδείξεις)
5η ενότητα: Environment (Περιβάλλον)
6η ενότητα: Getting Caught (Σύλληψη)
7η ενότητα: Surviving Prison (Επιζώντας στην φυλακή)
8η ενότητα: Escaping Planning (Σχέδιο απόδρασης)
9η ενότητα: Child post-trauma (Μετατραυματικό στάδιο του παιδιού)

4ο Κεφάλαιο: Εντοπισμός παιδιών (Finding children)

Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αναφέρει τρόπους με τους οποίους ένας παιδεραστής μπορεί να πλησιάσει ένα παιδί και πως μπορεί να αναπτύξει φιλία και σχέσεις μαζί του.

Το κεφάλαιο χωρίζεται σε επτά ενότητες.

1η ενότητα: Foreword (Πρόλογος)
2η ενότητα: Single moms (Ανύπαντρες μητέρες)
3η ενότητα: Schools (Σχολεία)
4η ενότητα: Kiddie magnets («Μαγνήτες» παιδιών)
5 η ενότητα: Babysitting and scouting (Babysitting και προκοπισμός)
6η ενότητα: Hunting season («Εποχή κυνηγιού»)
7η ενότητα: Befriending children (Ενεργώντας σαν φίλος των παιδιών)

Το 5ο κεφάλαιο αναφέρεται στην 6η ενότητα του 4ου κεφαλαίου (Hunting season/«Εποχή κυνηγιού»)

6ο Κεφάλαιο: Σεξουαλικές επαφές με παιδιά (Sex with kids)

Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αναφέρει λεπτομέρειες για το πως ένας παιδόφιλος μπορεί να αποπλανήσει και να έρθει σε σεξουαλική επαφή με παιδιά.

Το κεφάλαιο χωρίζεται σε πέντε ενότητες.
1η ενότητα: Preparations (Προετοιμασίες)
2η ενότητα: Babies and Toddlers (Μωρά και νήπια)3η ενότητα: Children (Παιδιά)
4η ενότητα: Adolescents (Έφηβοι)
5η ενότητα: Penetration Training (Εξάσκηση διείσδυσης)

Το 7ο κεφάλαιο αναφέρεται στην 5η ενότητα του 6ου κεφαλαίου (Penetration Training) και μαθαίνει στον παιδόφιλο πως θα πραγματοποιήσει τις ασελγείς του πράξεις.
Ακολουθούν σύμβολα που χρησιμοποιούν οι παιδόφιλοι για να αναγνωρίζουν μεταξύ τους, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις:

Κουτί Πανδώρας

Παιδική Κακοποίηση – Σεξουαλική (Πρόληψη)

Παρακαλούμε προωθήστε το βίντεο σε όσους περισσότερους μπορείτε, για την ενημέρωση όλων μας
και την προστασία των παιδιών μας.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Πώς μπορούμε να προλάβουμε τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών;
Θα πρέπει τόσο οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι ώστε να προστατεύουν τα παιδιά, όσο και τα ίδια τα παιδιά να γνωρίζουν το σώμα τους και τη λειτουργία του και τους πιθανούς κινδύνους που τα απειλούν για να προφυλάσσονται.

Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;

* Το παιδί πάνω από τα τρία χρόνια του πρέπει να γνωρίζει τα μέρη του σώματός του, το όνομά τους και τη λειτουργία τους. Μιλάμε γι’ αυτά με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία και ανάλογα με την ηλικία.

* Το παιδί πρέπει να γνωρίζει να λέει «όχι» σε οποιονδήποτε προσπαθεί να το αγγίξει ενώ το ίδιο δεν θέλει. Το σώμα του παιδιού του ανήκει και πρέπει να απαιτεί σεβασμό από τους άλλους σε αυτό.

* Το παιδί πρέπει να σέβεται τους ενήλικες αλλά να μην συγκατατίθεται σε ό,τι του ζητούν, αν αυτό το ενοχλεί και το τρομάζει ή δεν το έχει διδαχθεί από τους ίδιους τους γονείς του.

* Δεν αφήνουμε το παιδί μόνο του, ή με κάποιον που δεν γνωρίζουμε καλά για πολλές ώρες και χωρίς διακριτική παρακολούθηση. Αν το παιδί είναι δυσαρεστημένο με αυτόν που το προσέχει, να μιλάμε με το παιδί για αυτό το θέμα.

* Όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν δικαίωμα στον ιδιωτικό χώρο όταν ντύνονται, πλένονται, κοιμούνται ή έχουν άλλες προσωπικές δραστηριότητες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά πρέπει να τα ακούμε και να τα σεβόμαστε.

* Ενθαρρύνουμε το παιδί σε ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία μαζί μας ώστε να μπορεί να μας εκμυστηρευθεί ό,τι του συμβαίνει, ακόμη κι αν αισθάνεται (συν-)ενοχή. Ακούμε πάντα προσεκτικά ό,τι μας λέει και δεν εκφραζόμαστε αρνητικά ή απορριπτικά αλλά το διερευνούμε. Αν του δείξουμε ότι δεν το πιστεύουμε, δεν θα μας ξαναεμπιστευθεί.

* Ελέγχουμε τους λόγους που κάνουν το παιδί να μην θέλει να μείνει με κάποιον ή που τον αποστρέφεται.

* Γνωρίζουμε πάντα τους φίλους και τους ανθρώπους που είναι κοντά του.

* Επιβλέπουμε το παιδί όταν πλοηγείται στο διαδίκτυο ή χρησιμοποιεί τον υπολογιστεί του.

* Κανείς, ακόμη και κάποιος που αγαπούν, δε θα πρέπει να τους ζητήσει να κρατήσουν μυστικό για φιλιά, αγγίγματα, αγκαλιές.

* Δεν είναι ποτέ φταίξιμο του παιδιού αν κάποιος τα κακοποιήσει.

* Ότι δε θα θυμώσουμε αν σας πουν, ακόμη κι αν εκείνα νομίζουν ότι έκαναν κάτι λάθος ή αν αυτό περιλαμβάνει κάποιον γνωστό ή άτομο της οικογένειας.

* Αν κάποιος τα αγγίξει με τρόπο που τα φοβίζει ή τα μπερδεύει πρέπει να το πουν. Τα συναισθήματα φόβου και σύγχυσης μπορεί να έρθουν για κάποιο άτομο και πριν ακόμη τα αγγίξουν.

Τι πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά

* Το σώμα μου και το μυαλό μου είναι δικά μου. Οι άλλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να σέβονται το δικαίωμά μου αυτό.

* Μπορώ να πω «όχι» σε κάποιον που θέλει να με αγγίξει ενώ εγώ δεν το επιθυμώ.

* Πρέπει να λέω «όχι» σε κάθε συμπεριφορά που με κάνει να ανησυχώ, να φοβάμαι ή να νιώθω μπερδεμένος/η.

* Τρέχω μακριά από όποιον με κάνει να φοβηθώ.

* Λέω πάντα στους γονείς μου – και στους δύο ή στον ένα από τους δύο – ό,τι μου συμβαίνει κυρίως αν με κάνει να νιώθω άσχημα.

* Οι γονείς μου και οι δικοί μου άνθρωποι γνωρίζουν πάντα που βρίσκονται και με ποιον.

* Δεν πηγαίνω ποτέ κάπου όπου δεν γνωρίζω και αν μου συμβεί κάτι δεν θα ξέρω πώς να βοηθήσω.

* Δεν ακολουθώ ποτέ αγνώστους και δεν πλησιάζω περισσότερο από όσο πρέπει αυτοκίνητα με ανθρώπους που δεν γνωρίζω.

* Βρίσκω πάντα κάποιον που να μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη για να με βοηθήσει, όπως οι δάσκαλοί μου.

* Γνωρίζω τον αριθμό 10 56 για να τηλεφωνήσω από παντού και χωρίς χρήματα και να ζητήσω βοήθεια, συμβουλή και υποστήριξη.

Πηγές:Το Χαμόγελο του Παιδιού-hamomilaki

Παιδόφιλοι – παιδεραστές, υπάρχουν και ζούν ανάμεσα μας

Περισσότεροι από 800 άνδρες που συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν την τελευταία δεκαετία από την αστυνομία για παιδοφιλία, χρήση υλικού παιδικής πορνογραφίας και παιδεραστία κυκλοφορούν ελεύθεροι, εκμεταλλευόμενοι τα παράθυρα του νόμου.

Αυτό καταγγέλλει ο υποδιοικητής της Οικονομικής Αστυνομίας και επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Μανώλης Σφακιανάκης, ρίχνοντας την ευθύνη στο νομικό πλαίσιο που ισχύει.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ασφάλειας, από το 2003 μέχρι σήμερα σε περίπου 7.500 υποθέσεις έχουν συνολικά κατηγορηθεί 823 άτομα, εκ των οποίων οι 274 έχουν συλληφθεί και για τους υπόλοιπους 558 έχει σχηματιστεί δικογραφία.

Το απίστευτο είναι ότι, παρά τις δικογραφίες που σχηματίστηκαν, μόνο 42 από αυτούς προφυλακίστηκαν, ενώ σήμερα πίσω από τα κάγκελα των φυλακών είναι μερικές δεκάδες.

Την ώρα που 800 και πλέον παιδόφιλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, έρευνες δείχνουν ότι ένα στα δέκα παιδιά έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά. Κάθε μέρα γίνεται στην Ασφάλεια τουλάχιστον μία καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου, ενώ το 60% των παιδόφιλων στρέφεται σε αγόρια ηλικίας από 7 ως 16 ετών και το 40% σε κορίτσια ηλικίας από 8 ως 15 ετών.

“Οι νομοθέτες σε όλον τον κόσμο τιμωρούν αυτόν που αγοράζει ή διακινεί υλικό παιδικής πορνογραφίας για να κόψουν τη φόρα στους ανθρώπους που κακοποιούν μικρά παιδιά. Και όταν λέμε κακοποιούν μικρά παιδιά εννοούμε από έξι μηνών βρέφη ως 8,9,10 και 12 ετών”, δηλώνει ο κ. Σφακιανάκης.

Αυτό το άρθρο αφορά όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την παιδοφιλία για να μπορούν να έχουν καλύτερες επιλογές στο πώς να προφυλάσσουν τα παιδιά από τέτοιου είδους συμπεριφορές. Θεωρώ ότι αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όλους.
Σύμφωνα με Έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, ένα στα οκτώ κορίτσια κι ένα στα δέκα αγόρια κινδυνεύει να πέσει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης μέχρι να «κλείσει» τα δεκαοκτώ του χρόνια ·και μόνο ένας στους τρεις θύτες θα είναι κάποιος άγνωστος!
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι στην Ελλάδα το 20% των παιδιών θα τα προσεγγίσουν παιδόφιλοι τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Σύμφωνα με στατιστικές, ποσοστό περίπου 10 με 15% των παιδιών και εφήβων έχουν υπάρξει σεξουαλικά θύματα από ενήλικες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Στατιστικά, οι περισσότεροι παιδόφιλοι είναι άντρες.

Στα παιδιά, κατά κανόνα, απουσιάζει η γνώση ή η εμπειρία των σεξουαλικών σχέσεων με συγκατάθεση ή επιλογή συγκατάθεσης (όπως συμβαίνει ή χρειάζεται να συμβαίνει με τους ενήλικες).

Έτσι, η παιδοφιλία, παραβιάζει με βλαβερό και εγκληματικό τρόπο τα δικαιώματα των παιδιών.
Στα κλασικά παραμύθια, η κακοποίηση είχε ένα πρόσωπο: αυτό του «κακού λύκου».

Όπως επισημαίνει, μάλιστα, Το Χαμόγελο του Παιδιού, «συνήθως είναι άτομο του οικογενειακού, φιλικού και κοινωνικού περιβάλλοντος του παιδιού, άτομο που έχει επαφές και σχέσεις εξουσίας μαζί του, ώστε να εξασφαλίσει τη σιωπή του!

Τα παραπάνω αποδεικνύουν, δυστυχώς, και οι αριθμοί: σύμφωνα με τα αποτελέσματα πανευρωπαϊκής μελέτης της Finkelhor, το 33% των σεξουαλικών κακοποιήσεων κοριτσιών και το 23% των σεξουαλικών κακοποιήσεων αγοριών στη χώρα μας συμβαίνουν μέσα στην οικογένεια, ενώ το 79% όσων έχουν καταδικαστεί για αποπλάνηση και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων ήταν συγγενείς ή στενοί οικογενειακοί φίλοι τους.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι από τα 1.004 νοικοκυριά του Λεκανοπεδίου Αττικής που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα της ΚΑΠΑ Research, το 33,8% δήλωσε ότι γνωρίζει προσωπικά κάποιο ή κάποια ανάλογα «περιστατικά» •η πλήρης έρευνα είναι διαθέσιμη από τη UNICEF (web site: www.unicef.gr).

Γενικότερα στην Ευρώπη, ένα στα πέντε παιδιά πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ενώ, στην Κύπρο, 10% των αγοριών και 10% των κοριτσιών που έλαβαν μέρος σε έρευνα της Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια δήλωσαν ότι είχαν υποστεί κάποια μορφή σεξουαλικής βίας μέσα στο ίδιο το σπίτι τους! Επιπροσθέτως, 200 νέες φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας αναρτούνται καθημερινά στο διαδίκτυο (αποφέροντας 3 δις ευρώ ετησίως), 345% έχει αυξηθεί ο αριθμός ιστοσελίδων με πορνογραφικό περιεχόμενο όπου πρωταγωνιστούν ανήλικοι (ακόμα και βρέφη!) και 150.000 άτομα «επισκέπτονται» ορισμένες από αυτές τις ιστοσελίδες ημερησίως.

Αναφέροντας ενδεικτικά πρόσθετους στατιστικούς αριθμούς, στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η σεξουαλική κακοποίηση αφορούσε 450 παιδιά, ενώ στις μέρες μας φαίνεται να ξεπερνά τα 2.000.000! Παρότι είναι δε εξαιρετικά δύσκολο να δουν το φως της δημοσιότητας αξιόπιστα στοιχεία (ο φόβος κι η ντροπή εμποδίζουν τα παιδιά να μιλήσουν κι έρευνες δείχνουν ότι 3 στα 4 δε θα αποκαλύψουν ποτέ ό,τι τους έχει συμβεί «κουβαλώντας» το βάρος του σε όλη την ενήλικη ζωή τους), οι τελευταίες καταγεγραμμένες εκτιμήσεις της UNICEF, στην έκθεσή της για την «Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο», μιλούν για 1.800.000 ανήλικα θύματα κάθε χρόνο στο βωμό μιας σεξουαλικής βιομηχανίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Στη Ρωσία, σε δείγμα 172 κοριτσιών και 174 αγοριών, ανέφερε ότι έχει αναγκαστεί να έρθει σε ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή ποσοστό της τάξης του 25% και του 11%, αντίστοιχα, την ίδια ώρα που στα σχολεία της Νότιας Αφρικής η σεξουαλική βία τείνει να πάρει διαστάσεις… επιδημίας.

Τι ακριβώς συμπεριλαμβάνει, όμως, ο όρος σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου;

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού «από την έκθεση σε επίδειξη, τις θωπείες και τις ασελγείς πράξεις μέχρι την πρόκληση σωματικής βλάβης, το βιασμό και την αιμομιξία, ενώ υπάρχει και η εμπορευματική πλευρά του θέματος, δηλαδή η πώληση παιδιών με σκοπό την ανάρμοστη σεξουαλική δραστηριότητα και την ικανοποίηση των ενηλίκων, η εκπόρνευση, η παιδική και εφηβική πορνογραφία.»

Πιο συγκεκριμένα, σεξουαλική κακοποίηση θεωρείται:

► η επαφή καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τα γεννητικά όργανα ενός παιδιού από ενήλικα και το αντίστροφο

► η διείσδυση με οποιονδήποτε τρόπο στο στόμα, τα γεννητικά όργανα ή τον πρωκτό του

► η έκθεσή του σε πορνογραφικό υλικό, οπτικό ή ακουστικό

► η παρακολούθηση ενός παιδιού χωρίς ρούχα ή το αντίστροφο

► ο βιασμός.

Παρά το γεγονός δε ότι τα σημερινά παιδιά είναι πιο ενημερωμένα από τις προηγούμενες γενιές και, θεωρητικά, διδάσκονται από νωρίς πώς να προστατεύουν το σώμα τους, σπάνια μιλούν είτε γιατί δέχονται απειλές είτε γιατί τα άτομα που τα κακοποιούν σεξουαλικά, συγχρόνως τα δωροδοκούν.

Σκέφτονται, επίσης, τις επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια μαρτυρία τόσο στα ίδια όσο στο οικογενειακό/κοινωνικό περιβάλλον τους, φοβούνται και δεν εμπιστεύονται τους οικείους τους, δεν ξέρουν πώς να απευθυνθούν στις αρχές ή, ενδεχομένως, δεν περνάει καν από το μυαλό τους ότι έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν. Εξάλλου, σε αρκετές περιπτώσεις, η διαδικασία που ακολουθείται μετά από μια τέτοια «κατάθεση ψυχής» αγγίζει εξίσου τα όρια του βιασμού.

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε αν ένα παιδί έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης;

► Κατ’ αρχήν, παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις όποιες εκμυστηρεύσεις του, ενημερώνουμε άμεσα ειδικό και τις εξετάζουμε, χωρίς απολύτως καμία κριτική διάθεση, με τη βοήθειά του.

► Παρατηρούμε τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά του (όπως εκδηλώσεις άγχους, επιθετικότητα, εσωστρέφεια, ακινησία ή υπερκινητικότητα, αϋπνία, συμπτώματα θλίψης/κατάθλιψης, αποφυγή των συνηθισμένων του υποχρεώσεων, μαθησιακή δυσκολία ή άρνηση, ανάπτυξη φοβιών, ξαφνικό ενδιαφέρον για το σεξ, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους ενήλικες) και διαταραχές στη διατροφή του.

► Παρατηρούμε αδικαιολόγητους μώλωπες ή ευαισθησία στη στοματική ή γεννητική περιοχή, δυσκολία να καθίσει κτλ., ενώ ντρέπεται για το σώμα του και αποφεύγει να αλλάζει ρούχα μπροστά σε άλλους.

► Ανησυχούμε για παλινδρομήσεις σε προηγούμενες συμπεριφορές (για παράδειγμα, φόβο αποχωρισμού, νυχτερινή ενούρηση, εγκόρπιση, νυχτερινό κλάμα, πιπίλισμα του αντίχειρα).

► Ελέγχουμε τους τρόπους που απέκτησε γνώσεις για σεξουαλικά ζητήματα που δε συμβαδίζουν με την ηλικία του.

► Προβληματιζόμαστε αν λειτουργεί ενοχικά και το εκφράζει είτε με υπερβολική προθυμία και κολακεία είτε με αυτοτραυματισμούς (κοψίματα, καψίματα) είτε με συστολή και σιωπή.

► Προβληματιζόμαστε, επίσης, αν αναφέρει συχνά ένα καινούργιο «φίλο», φέρνει στο σπίτι δώρα ή χρήματα ή αντίθετα φοβάται συγκεκριμένα άτομα ή τοποθεσίες και αρνείται να βγει.

► Αντιλαμβανόμαστε ότι δυσκολεύεται πολύ στις διαπροσωπικές του σχέσεις, ενώ αναπτύσσει παραβατική συμπεριφορά (bullying/χρήση ουσιών/αλκοόλ).

Από τη στιγμή, τώρα, που ο γονιός υποψιάζεται, μαθαίνει ή συνειδητοποιεί ότι το παιδί του έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, «πρέπει κατ’ αρχήν να σταθεί ψύχραιμος ώστε να το απενοχοποιήσει, να το διαβεβαιώσει ότι είναι κοντά του, έτοιμος να το υπερασπιστεί και να το στηρίξει», υπογραμμίζουν οι ειδικοί της Εταιρίας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (web site: www.epsype.gr).

Επόμενο βήμα είναι η συνάντηση με παιδοψυχίατρο, με την καθοδήγηση του οποίου θα καταγγελθεί το γεγονός στην αστυνομία, ενώ ο ίδιος θα εκτιμήσει την κατάσταση, την ακριβή φύση και το βαθμό της κακοποίησης, θα αναλάβει τη συμβουλευτική και την υποστήριξη των γονέων όπως και την ψυχοθεραπεία του παιδιού και θα ζητήσει την παρέμβαση του εισαγγελέα ανηλίκων για να απομακρυνθεί το παιδί από το σπίτι (εφόσον κάποιο μέλος της οικογένειας συμμετείχε στην κακοποίηση).

«Πρόκειται για μια διαδικασία που δε θα προκαλέσει πρόσθετες πληγές στην ήδη πληγωμένη του ψυχή, αν η στάση των ειδικών είναι ελεγχόμενη και διακριτική, εγκαθιδρυθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης και πεισθεί το παιδί πως συνεργάζονται για την προστασία του αμφότεροι οι φορείς», σημειώνει και πάλι η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. που στελεχώνεται από παιδοψυχίατρους, κλινικούς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, επισκέπτες υγείας με γνώση και πείρα, ικανούς να δώσουν τις πρώτες συμβουλές για το χειρισμό της κρίσης και να παραπέμψουν γονείς και παιδί στην κατάλληλη ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία.

Με απόλυτη εχεμύθεια και σεβασμό στα προσωπικά δεδομένα τόσο του ίδιου του παιδιού όσο της οικογένειας, λειτουργούν μάλιστα οι τηλεφωνικές γραμμές-σύνδεσμοι 801 801 1177 (για τους ενήλικες) και 116 111 (για τους ανήλικους), ενώ στο ίδιο πλαίσιο λειτουργεί και η Γραμμή-SOS 1056 του «Χαμόγελου του Παιδιού».

Αυτό που οφείλουμε όλοι να λάβουμε σοβαρά υπόψη είναι ότι η σιωπή κι η απόκρυψη δε βοηθούν •αντίθετα, επιβαρύνουν το παιδί με ενοχή!

Κι όπως υπογράμμισε σε σχετική ομιλία της η Κύπρια ευροβουλευτής Αντιγόνη Παπαδοπούλου, σε συζήτηση στο Σπίτι της Ε.Ε. στη Λευκωσία αναφορικά με τους νέους κανόνες για την πρόληψη αδικημάτων σεξουαλικής κακοποίησης, σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και παιδικής πορνογραφίας που υιοθετήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον περασμένο Οκτώβριο, «όσο τα θύματα παραμένουν σιωπηλά, τόσο τα εγκλήματα θα συνεχίζονται».

Τι είναι η παιδοφιλία

Ο ενήλικας (ή ο τουλάχιστον 5 χρόνια μεγαλύτερος σε ηλικία έφηβος) που φανερά ή συγκαλυμμένα παίρνει σεξουαλική ευχαρίστηση από την επαφή του με ένα παιδί υποφέρει από παιδοφιλία. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα:

Να επιδιώκει και να αγγίζει με σεξουαλικό τρόπο τα παιδιά ή τους ανήλικους εφήβους (συνήθως κάτω των 13 ετών).
Nα ενθαρρύνει μια ομάδα παιδιών να συμμετέχουν σε σεξουαλικές δραστηριότητες.
Nα τους προβάλλει πορνογραφικό υλικό, χρησιμοποιώντας άμεσο ή έμμεσο ψυχολογικό εκβιασμό ή χειραγώγηση για να κρατήσουν αυτές τις δραστηριότητες μυστικές.

Να πλησιάζει τα παιδιά και τους εφήβους μέσω του Διαδικτύου (Internet) προσπαθώντας π.χ. να χτίσει μια έμπιστη φιλία μαζί τους και στη συνέχεια να προσπαθήσει να τα παραπλανήσει σεξουαλικά.
Η εικόνα του παιδόφιλου έχει συνδεθεί με πολλά στερεότυπα και μύθους. Αυτό δεν βοηθάει στη γρήγορη αντίληψη και έγκαιρη παρέμβαση για την προστασία του παιδιού από τους δικούς του και τους γύρω.

Σύμφωνα με καταγραφές παιδοφιλικών περιστατικών, τα στοιχεία δείχνουν περίπου τα εξής:

Οι περισσότεροι παιδόφιλοι βρίσκονται στην ηλικία των 20 με 50. Μπορεί να μην έχουν παντρευτεί, να είναι παντρεμένοι ή χωρισμένοι και μπορεί να έχουν και οι ίδιοι παιδιά.
Στις περισσότερες περιπτώσεις (66%) έχει καταγραφεί ότι ο παιδόφιλος είναι κάποιος γνωστός της οικογένειας ή συγγενής ή γενικά έχει κάποια σχέση με το παιδί ή/και την οικογένειά του.
Η παιδοφιλική δραστηριότητα δεν περιέχει απαραίτητα σωματική βία αλλά κυρίως ψυχολογική. Ο άνθρωπος που ασκεί παιδοφιλία μπορεί συχνά να έχει μεγάλη υπομονή και δεξιότητα στο να χρησιμοποιεί την εξουσία και τη δύναμη του ενήλικα για να πείσει ή να αναγκάσει το παιδί ή τον έφηβο να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες.

Αρκετοί παιδόφιλοι αποζητούν εργασία ή προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες σε μέρη όπου μπορούν να έχουν συχνή πρόσβαση σε παιδιά.
Οι αιτίες της παιδοφιλίας φαίνεται να ποικίλλουν. Συνήθως έχουν να κάνουν με καθυστερημένη ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξη ή κάποιου είδους ψυχολογική διαταραχή. Κάποιοι υπήρξαν οι ίδιοι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν εκείνοι παιδιά. Όποιοι κι αν είναι όμως οι λόγοι, όπως και σε κάθε άλλο είδος κακοποίησης, οι άνθρωποι αυτοί θα ήταν καλό να φανερώνονται – έτσι μπορούν όλοι να βοηθηθούν.

Τι μπορώ να κάνω;

Τα παιδιά πολύ σπάνια αναφέρουν την κακοποίησή τους. Συνήθως φοβούνται μήπως τα κατηγορήσουν οι γονείς τους. Η κακοποίηση συνήθως αποκαλύπτεται όταν ένας ενήλικας την αντιληφθεί ή όταν ένα παιδί το αναφέρει σ’ έναν ενήλικα (συνήθως όχι το γονέα), ή όταν ένας γιατρός διαπιστώσει σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης στο σώμα του παιδιού. Επίσης, η κακοποίηση μπορεί να γίνει αντιληπτή ή να αποκαλυφθεί από το ίδιο το παιδί όταν αυτό ενηλικιωθεί κι έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τη φύση της εμπειρίας του.

Όμως, τα παιδιά ‘μιλούν’ για την κάθε είδους κακοποίησή τους με έμμεσους τρόπους. Συνήθως, τα παιδιά των οποίων έχει κακοποιηθεί ο σεξουαλικός τους εαυτός, μπορεί:

Να έχουν άστατο ύπνο, συχνούς εφιάλτες και διαταραχές στην όρεξή τους.
Να έχουν νέους φόβους και φοβίες (π.χ. για ένα πρόσωπο, μια κίνηση ή ένα μέρος) που δεν εξηγούνται εύκολα από τους γονείς, και όσους γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία του παιδιού.
Να έχουν περίεργη σεξουαλική συμπεριφορά για την ηλικία τους – που συχνά περιλαμβάνει στοιχεία ενήλικης σεξουαλικής συμπεριφοράς (π.χ. λεξιλόγιο, κινήσεις) που φαίνονται ξένα πάνω τους.

Αν είσαι γονιός, ας έχεις το νου σου στο παιδί.

Προσπάθησε να έχεις ουσιαστική επαφή με το παιδί σου, όχι μόνο για τα καθημερινά πρακτικά πράγματα, αλλά προσπάθησε να έχεις επαφή με το συναισθηματικό του κόσμο, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά του. Αν βλέπεις και αισθάνεσαι μια ιδιαίτερα άστατη και περίεργη συμπεριφορά στο παιδί σου, ίσως αξίζει να το διερευνήσεις.
Προσπάθησε να του δώσεις έγκυρες και σύγχρονες πληροφορίες για σεξουαλικά θέματα απλά και ήρεμα με τρόπο ανάλογο στην ηλικία του, όπως ίσως θα ήθελες να τα είχαν πει και σε εσένα.
Τα παιδιά μεγαλώνοντας, συνήθως μπορεί να αποκαλύπτουν λιγότερα για τα προσωπικά τους. Όμως, είναι πολύ βασικό να ξέρουν πότε τους έχει συμβεί κάτι πραγματικά βλαβερό ή επικίνδυνο και να ξέρουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να απευθυνθούν σε εσένα ως γονιό, ότι θα τα ακούσεις και ότι θα είσαι μαζί τους ως σύμμαχος και όχι ως αντίπαλος κριτής τους.

Το Διαδίκτυο (ή Internet) είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, αλλά όπως και οποιοδήποτε άλλο μέσο χρειάζεται να μάθεις πώς να το χρησιμοποιείς σωστά. Μπορεί να είναι ένας κόσμος που το παιδί σου ίσως ξέρει να τον χειρίζεται πρακτικά καλύτερα απ’ ότι εσύ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ξέρει να το διαχειρίζεται σωστά ή ότι ξέρει να προφυλάσσεται από τους κινδύνους. Προσπάθησε να μάθεις περισσότερα για το διαδίκτυο και για το πώς να μην έχει το παιδί σου πρόσβαση σε ακατάλληλες ιστοσελίδες. Επίσης, ενημέρωσέ το για το πώς να προφυλάσσεται, π.χ. να μην δίνει προσωπικά του στοιχεία.

Θα ήταν καλό να έχεις την επίβλεψη όταν το παιδί σου κάνει χρήση του διαδικτύου (π.χ. ο υπολογιστής να είναι στο σαλόνι και όχι στο δωμάτιο του παιδιού).
Προσπάθησε να μη θεωρείς το παιδί σου ενήλικα, όσο έξυπνο κι αν φαίνεται να είναι διανοητικά.

Ακόμη δεν είναι σε θέση να μπορεί και να ξέρει πώς να προστατεύει τον εαυτό του, όπως ένας ενήλικας, κι ούτε μπορεί να έχει τις ευθύνες ενός ενήλικα. Η ψυχολογική και συναισθηματική εξέλιξη ενός παιδιού είναι ακόμα στα πρώτα στάδια διαμόρφωσης. Ως γονιός, πώς πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις ακόμα καλύτερη τη συμβολή σου σε αυτή τη διαδικασία;

Είναι καλό το παιδί να γνωρίζει ότι υπάρχουν κάποια όρια που χρειάζεται να μάθει να τα σέβεται (π.χ. μέχρι και την ηλικία των τουλάχιστον 16 ετών είναι καλό να γνωρίζουν οι γονείς πού και με ποιους βρίσκεται το παιδί τους και πότε θα επιστρέψει στο σπίτι). Τα υγιή όρια δίνουν την αίσθηση στο παιδί ότι οι γονείς του το αγαπούν και νοιάζονται γι’ αυτό.

Αν δεν είσαι γονιός και παρατηρήσεις κάτι περίεργο ή ύποπτο σε σχέση με έναν ενήλικα κι ένα παιδί ή αν δεις περίεργη τη συμπεριφορά ενός παιδιού ή γίνεις μάρτυρας, πιστεύεις ότι θα μπορούσες να κάνεις κάτι γι’αυτό; Δυστυχώς, πολλές φορές μπορεί κάποιος να γνωρίζει γεγονότα αλλά να μην θέλει να το πιστέψει ή από ντροπή ή φόβο για κοινωνικό στιγματισμό να παραμένει σιωπηλός.

Πώς νομίζεις ότι θα μπορούσες να συμβάλεις στη διαφύλαξη της πνευματικής, ψυχολογικής και σωματικής ακεραιότητας ενός παιδιού και μέσα από αυτό και της ζωής και του κόσμου που αυτό θα δημιουργήσει στο μέλλον;

Αν είσαι παιδί, και σου συμβεί ποτέ ένας μεγάλος να αγγίξει μέρη του σώματός σου που συνήθως τα καλύπτει το μαγιό σου ή σου λέει λόγια ή σου δείχνει εικόνες που σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα και δεν σου αρέσουν, πήγαινε αμέσως να το πεις σε έναν μεγάλο που είναι καλός. Εκείνος ξέρει τι θα κάνει για να σε βοηθήσει.

Όποια κι είναι η απόφασή σου, όπως και σε κάθε είδος κακοποίησης, προέχει η ασφάλεια των παιδιών που δεν είναι σε θέση να υπερασπίσουν τον εαυτό τους όπως μπορεί ένας ενήλικας.

Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι το παιδί, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει δικαίωμα στη σωματική, ψυχολογική και πνευματική του ακεραιότητα, υγεία και ευεξία.