Δεν αναγνωρίζονται ούτε μετά θάνατον: ο λόγος για τους μετανάστες που χάνουν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Free University του Άμστερνταμ, που δημοσιοποιήθηκε σήμερα, σχεδόν όλοι οι μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνος πίσω τους καθώς ο θάνατός τους δεν καταγράφεται σε κανένα επίσημο αρχείο.
Πρόκειται για την πρώτη έρευνα στην οποία οι επιστήμονες μελέτησαν τουςκαταγεγραμμένους θανάτους σε χώρες της νότιας Ευρώπης προκειμένου να διακριβώσουν πόσοι μετανάστες καταγράφηκε ότι έχασαν τη ζωή τους κα’ οδόν.
Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες του ολλανδικού πανεπιστημίου, οι θάνατοι των επίδοξων μεταναστών έχουν αυξηθεί από το 1990 έως το 2000, ενώ έκτοτε παραμένουν σε υψηλά επίπεδα: το διάστημα 1990-2013, μέσα σε 23 χρόνια, οι αρχές των χωρών της νότιας Ευρώπης βρήκαν τα πτώματα μόλις 3.188 επίδοξων μεταναστών ενώ μόνο μέσα σε τέσσερις μήνες, από τις αρχές του χρόνου, υπολογίζεται ότι έχουν πνιγεί 1.800 άνθρωποι στη Μεσόγειο. Από αυτούς μόλις το 40% των πτωμάτων μεταναστών που έχουν βρεθεί από το 1990 έχουν αναγνωριστεί ενώ σπανιότερα αναγνωρίζονται τα πτώματα όσων προέρχονται από το Αφγανιστάν και τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.
Η έκταση που προσέλαβε το θέμα από τα μέσα ενημέρωσης κάνει τους ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχουν ακόμη περισσότεροι θάνατοι έπειτα από την Αραβική Άνοιξη του 2011, όπως καταγράφουν ανεπίσημα στοιχεία.
Κι ενώ ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, ο Τόμας Σπίζκερμπερ, δήλωσε ότι χρειάζεται να καταγράφονται περισσότερα δεδομένα σχετικά με τη φύση και το μέγεθος των κινδύνων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες, η πραγματικότητα ήρθε να αφυπνίσει τις συνειδήσεις της Ευρώπης όταν τον περασμένο μήνα πνίγηκαν στη Μεσόγειο περίπου 900 άνθρωποι μετά τη βύθιση του σκάφους που τους μετέφερε από τη Λιβύη.
Τέθηκαν έτσι επί τάπητος με τον πλέον οδυνηρό τρόπο οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν όσοι προσπαθούν να γλιτώσουν από τις εμπόλεμες περιοχές στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ενώ το περιστατικό ενίσχυσε τις εκκλήσεις να τεθεί προτεραιότητα στη διάσωση όσων επιχειρούν να περάσουν τη Μεσόγειο και όχι στην αποτροπή τους όπως αποκλειστικά στοχεύουν οι κατασταλτικές επιχειρήσειςπου απέμειναν στη Μεσόγειο από την Ε.Ε., έπειτα από τον τερματισμό, τον περασμένο χρόνο, της επιχείρησης έρευνας και διάσωσης της ιταλικής ακτοφυλακής Mare Nostrum.
«Οι αρμόδιες αρχές στη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Βρετανία υποστήριζαν ότι αυτού του είδους οι αποστολές ευρείας κλίμακας ενθαρρύνουν τους επίδοξους μετανάστες να επιλέγουν τις θαλάσσιες οδούς οδηγώντας σε περισσότερες ανθρώπινες απώλειες. Αλλά έπειτα από το μεγάλο ναυάγιο του Απριλίου άλλαξαν γνώμη», είπε ο κ. Σπίζκερμπερ.
«Τώρα αφιερώνουν περισσότερα χρήματα σε κάτι για το οποίο πριν από μερικούς μήνες έλεγαν ότι θα προκαλούσε ανθρώπινες απώλειες. Είναι ανεύθυνο να λαμβάνονται τόσο σοβαρές αποφάσεις χωρίς να διερωτόμαστε αν ισχύουν οι υποθέσεις για τα γεγονότα» πρόσθεσε και έκανε έκκληση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να θεσπίσουν ένα αρχείο καταγραφής με φωτογραφίες από την ιατροδικαστική υπηρεσία στις οποίες θα φαίνονται διακριτικά όπως τατουάζ, ώστε ο Ερυθρός Σταυρός και άλλοι οργανισμοί να μπορούν να αναγνωρίσουν τους νεκρούς.
Και μπορεί η μελέτη να επικεντρώνεται στα νότια σύνορα της Ευρώπης, ωστόσο, όπως ισχυρίστηκε, υπάρχουν στοιχεία για μετανάστες που έχασαν τη ζωή τουςδιαπλέοντας τη Μαύρη Θάλασσα προς την ανατολική Ευρώπη.
Lefteria 