Χιροσίμα η επόμενη μέρα

Άρχισε να βρέχει.

Η κ. Νακαμούρα κράτησε τα παιδιά της κάτω από την ομπρέλλα.

Οι σταγόνες γίνονταν όλο και μεγαλύτερες, έφτασαν να μοιάζουν με παιδικούς, γυάλινους βόλους και κάποιος φώναξε: «Οι αμερικάνοι ρίχνουν γκαζολίνη. Θα μας βάλουν φωτιά!»…

Αλλά οι σταγόνες ήταν ολοφάνερα νερό και, καθώς έπεφταν, ο άνεμος δυνάμωνε και ξαφνικά – πιθανώς λόγω της τρομερής μεταγωγής της θερμότητας από την φλεγόμενη πόλη- ένας ανεμοστρόβιλος σάρωσε το πάρκο. Τεράστια δέντρα κατέρρευσαν ενώ μικρότερα ξεριζώθηκαν και ταξίδεψαν με τον άνεμο.

Ψηλότερα, μια άγρια παράταξη επίπεδων αντικειμένων περιστρεφόταν μέσα στο αέρινο χωνί: κομμάτια από τσίγγινες στέγες, πόρτες, στρώματα…

Η θύελλα άρπαξε την κ. Μουράτα, την υπεύθυνη της αποστολής, η οποία καθόταν κοντά στο ποτάμι, και την πέταξε κάτω από την αποβάθρα, σ’ ένα ρηχό, βραχώδες σημείο. Βγήκε από το νερό με τα πόδια της γυμνά και ματωμένα. Ο ανεμοστρόβιλος κατευθύνθηκε στο ποτάμι όπου ενώθηκε με μιαν από τις δίνες του κι εξαφανίστηκε.