Με έκτροπα και χρήση χημικών από τα ΜΑΤ στιγματίστηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας πολιτών που πραγματοποιήθηκε στις 18:30 το απόγευμα της Τετάρτης στην κεντρική πλατεία Χίου με θέμα το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.

Παρότι η αρχική συγκέντρωση ήταν ειρηνική και ευπρεπής, τα πνεύματα οξύνθηκαν όταν μερίδα των διαμαρτυρομένων αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν πορεία διαμαρτυρίας με κατεύθυνση τον καταυλισμό του ΔΗΠΕΘΕ και της Σούδας όπου διαμένουν περί τα 1.800 άτομα. Συνεχίστε την ανάγνωση «Χίος: Ένταση σε συγκέντρωση κατά των προσφύγων»

Η περιόδος της ναζιστικής κατοχής στην Κρήτη άφησε τα σημάδια της πάνω στο πρόσωπο της Κρήτης. Χάραξε και τους κρητικούς με μνήμες που επαναδιαμόρφωσαν τη συλλογική ταυτότητα. Το αποτυπώμα της κτηνωδίας έμεινε σε ριζίτικα, σε μαρτυρίες, στις ίδιες τις επιγραφές που άφησαν οι κατακτητές.

Σήμερα, κι ενώ η Γερμανική κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της έναντι της Ελλάδας, ανατρέχουμε στην εργασία της Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων Κρήτης και στην πένα του Νίκου Καζαντζάκη που κατέγραψε τις βαρβαρότητες των ναζιστικών στρατευμάτων, αυτές που έμειναν δίχως συνέπειες. Συνεχίστε την ανάγνωση «“Ανάθεμά σας Γερμανοί κι εκάψατε την Κρήτη”: Αυτά είναι τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας που ζητούν δικαίωση»

Η Εταιρεία Συγγραφέων ενώνει τη φωνή της με δεκάδες διανοούμενους και ακαδημαϊκούς από όλον τον κόσμο για να καταγγείλει τη σύλληψη, στην Τουρκία, της βραβευμένης συγγραφέως Ασλί Ερντογάν, του συγγραφέα Αχμέτ Αλτάν και του αδελφού του, Μεχμέτ, καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Εταιρεία Συγγραφέων καταγγέλει τις συλλήψεις Τούρκων συγγραφέων και διανοούμενων»

Γιατί για κάθε Ωραιόκαστρο και Παλαιόκαστρο υπάρχουν περισσότερα σχολειά που ανοίγουν την αγκαλιά τους στα παιδιά όλου του κόσμου!

Αντιγράφουμε από τον Χώρο Στέγασης Προσφύγων City Plaza:

«Πρώτη μέρα στο σχολείο για τα παιδιά του City Plaza

Σημαντική μέρα χτες για όλα τα παιδιά, ακόμα όμως πιο σημαντική για τα παιδιά που μένουν στο Χώρο Φιλοξενίας Προσφύγων City Plaza. Για τα παιδιά που έφτασαν στην Ελλάδα κυνηγημένα από τον πόλεμο και την εξαθλίωση, η πρώτη μέρα στο σχολείο δεν σηματοδοτεί μόνο ένα σταθμό για τη μόρφωσή τους, αλλά αποτελεί ορόσημο για την έναρξη μιας νέας ζωής σε μια άλλη κοινωνία. Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα σχολειά που αγκαλιάζουν τα προσφυγόπουλα! Δεν είναι παντού «Ωραιόκαστρα» και «Παλαιόκαστρα»…»

Να πιστεύει κανείς πως η προλεταριακή –ή ταξική ή προσφυγική ή όπως αλλιώς- συνείδηση ανήκει στην κατηγορία του αυτονόητου, δεν είναι παρά καθαρή αφέλεια:

η μορφή της αυτεπίγνωσης, που θέλει τους έχοντες κοινά συμφέροντα να ομονοούν και να συμβιώνουν αρμονικά, όχι, δεν αποτελεί τυπικό χαρακτηριστικό μιας –μικρής ή μεγάλης- ομάδας ανθρώπων η οποία μοιράστηκε, ή μοιράζεται, τα ίδια πάθη. Συνεχίστε την ανάγνωση «Η -κοινότοπη- περίπτωση του Ωραιόκαστρου»

Μνήμη, Μπίκο…

12 Σεπτέμβρη του 1977, η νοτιοαφρικανική αστυνομία ανακοινώνει ότι ένας μαύρος πολιτικός κρατούμενος «βρέθηκε» νεκρός στο κελί του, στις φυλακές της Πρετόριας.

‘Ηταν ο 30χρονος αγωνιστής εναντίον του καθεστώτος του απαρτχάιντ, Στιβ Μπίκο, κορυφαία μορφή του κινήματος της μαύρης φοιτητικής νεολαίας και ηγέτης του Κινήματος της Μαύρης Συνείδησης. Συνεχίστε την ανάγνωση ««Το πιο ισχυρό όπλο του καταπιεστή είναι το μυαλό των καταπιεσμένων»»