Το είδαμε και αυτό…..
Ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό έστριψε από το Ελληνικό και μεταφέρθηκε στα σοκάκια της Καισαριανής.
Θα ερχόταν ο «φοβικός νάνος» δήθεν να εγκαινιάσει κάτι που έχει κατακτηθεί.
Με τη συνοδεία διμοιριών από ΜΑΤ επειδή φοβήθηκε κάτι ατίθασα «παλιόπαιδα» της Ανταρσία και της ΛΑΕ και πολίτες που θα διαδήλωναν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Τού Θανάση Μπαρτζώκα
Και βέβαια απαραίτητο και το ψάξιμο στους «ύποπτους» ιδιαίτερα τους φέροντες σακίδια ανεξαρτήτως ηλικίας.
Από το 1976 που είμαι στην Καισαριανή είχαμε πολλές φορές ΜΑΤ στους αγώνες για την κατάκτηση του Σκοπευτηρίου αλλά ποτέ χημικά.
Καλή αρχή και καλή συνέχεια…
Με αυτά που έχω διαβάσει και γνωρίζω από έγκυρους νομικούς τελικά ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε και το παρουσιάζουν σαν καινούργιο ότι το ζήτημα είχε λυθεί από το 1987 με το νόμο Τσοβόλα ο οποίος κρίθηκε αντισυνταγματικός.
Άρα τα μετέπειτα των δημοτικών αρχών μάλλον ήταν για «προσωπική εκμετάλλευση».
Για να μην αναφερθώ στα δικά μου δικαστήρια αναφέρομαι στα των Γ. Κατημερτζή, Σ. Τζόκα, Α. Καμπάκα που μάλλον θα ήταν προμελετημένα, σύμφωνα με τη λογική της τροπολογίας.
Αν είναι έτσι γεννιούνται εύλογα ορισμένα ερωτήματα που κάποιοι πρέπει να απαντήσουν και όχι να κρυφτούν πίσω από το θεσμικό τους ρόλο με το πρόσχημα μην επηρεαστεί η δικαιοσύνη.
Τον Ιούνιο του 2005 εγκαινιάστηκε το μνημείο των εκτελεσμένων στο Σκοπευτήριο παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, του τότε Πρωθυπουργού, του τότε Αρχιεπισκόπου και εκπροσώπων όλων των πολιτικών φορέων, αφού βεβαίως είχαν προηγηθεί από το Φεβρουάριο καταλήψεις, συλλήψεις, απεργίες πείνας και άλλα.
Επειδή πάντα στη ζωή μου είμαι ευθύς πρέπει να ομολογήσω ότι υπήρχε μία σχετικά ευνοϊκή μεταχείριση από την τότε Κυβέρνηση.
Αν όμως το πρόβλημα τελικά ήταν τόσο απλό οφείλει να απαντήσει ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και καθηγητής του συνταγματικού δικαίου κ. Π. Παυλόπουλος, και ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής γιατί δεν το έλυναν με μια τροπολογία δέκα σειρών σε ένα άσχετο νομοσχέδιο.
Δεν περιμένω απάντηση αν και θα έπρεπε αλλά ελπίζω στους «κύκλους».
Εύχομαι ολόψυχα η απόφαση στις 10 Οκτωβρίου του Συμβουλίου Επικρατείας να είναι θετική για την υπόθεση, αλλά απορώ για την βιασύνη των 8 ημερών σε μια άκρως «αηδιαστική» σκηνοθετημένη παράσταση.
Τον Πρωθυπουργό που για 17 ολόκληρες ώρες δεν άντεξε από την πίεση των «συμμάχων» και υπέγραψε το απαράδεκτο νέο μνημόνιο και στο τέλος της παράστασης τελείως αντιθεσμικά να μοιράζει σε εκπροσώπους παρατάξεων το ΦΕΚ.
Αν ρωτούσε τον Καρανίκα θα του έλεγε ότι θα έπρεπε να δώσει σε όλους τους παρευρισκόμενους ενυπόγραφο όπως κάνουν οι σωστοί του star system.
Είναι άκρως αντιαισθητικό να βγαίνουν κάθε μέρα στα κανάλια οι «αυλοκόλακες» του «γυμνού βασιλιά» και να λένε παλέψαμε αλλά ηττηθήκαμε.
Δεν ηττηθήκατε κύριοι, γιατί η ήττα προϋποθέτει και μάχη, που δεν δώσατε, απλά προσχωρήσατε στον αντίπαλο, δηλαδή είστε «ανανήψαντες».
Γιατί αν παλεύατε και χάνατε θα περνάγατε στην ιστορία σαν τον Σπάρτακο που όλοι θυμούνται και σχεδόν κανείς τον νικητή Κράσσο.
Άρα τελικά μακροπρόθεσμα ο πραγματικός νικητής ήταν ο Σπάρτακος.
Επειδή αρκετοί από τους παλιούς μου συντρόφους παραξενεύονται για την ακραία μερικές φορές συμπεριφορά μου θα ήθελα να τους πω ότι όποιος ανοιχτά και καθαρά πει ότι είδα τα καλά του καπιταλισμού ή της σοσιαλδημοκρατίας δεν θα έχω κανένα πρόβλημα για τι κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια.
Όμως δεν μπορώ να ανεχθώ τις τζαμαρίες της υποκρισίας.
Και αυτό γιατί απλά υπάρχει η λαϊκή μούσα
«Εκεί που οι καπεταναίοι κρεμάγαν τα άρματα
Κρεμάνε τώρα οι γύφτοι τα νταούλια»
Τέλος και μια καλοπροαίρετη παρατήρηση προς τη Δημοτική Αρχή.
Είναι λάθος το να ονομαστεί ο χώρος «Πάρκο Ελευθερίας».
Από φωτογραφίες αλλά και από φιλμάκι της Φίνος Φιλμ που υπάρχει από τη μέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας και που σε λίγο πρέπει να γιορτάσουμε, οι ΕΠΟΝίτες της Καισαριανής ανεβασμένοι σε σκάλες γράφουν με μεγάλα κόκκινα γράμματα στο πάνω μέρος του σημερινού μουσείου
«Θυσιαστήριο της Λευτεριάς»
ΥΓ: Αφιερωμένο στη μνήμη δύο αξέχαστων συντρόφων και φίλων που για χρόνια υπηρέτησαν με πάθος την υπόθεση του Σκοπευτηρίου. Του Μανώλη Μέξη και του Δημήτρη Σούφλα.
Lefteria 