Μεσημέρι Σαββάτου κατηφόρησα στό Σύνταγμα όχι από περιέργεια αλλά γιατί έπρεπε να συμπαρασταθώ στούς ανθρώπους αυτούς,ιδιαίτερα στίς οικογένειες με μωρά παιδιά.(μία μάνα πάντοτε στα παιδιά έχει τον νού της) !
Είχα ραντεβού με τον Καλάφ,είχαμε τηλεφωνηθεί νωρίτερα γιά να με βοηθήσει σέ ότι χρειαζόμουν,φτάνοντας ο Καλάφ με οδήγησε στους πρόσφυγες νά τους γνωρίσω ,νά έρθω σε επαφή με τους ανθρώπους αυτούς που ταλαιπωρούνται εξαιτίας της αναλγησίας του Ελληνικού κράτους,τό οποίο έδειξε άλλη μιά φορά την απάνθρωπη και αφιλόξενη πλευρά του.
Αυτό που συνάντησα με εξέπληξε χαμόγελα,ζεστά χαμόγελα,χαμόγελα αισιοδοξίας,χαμόγελα πού δήλωναν μέ τον τρόπο τους ένα μεγάλο ευχαριστώ στούς αλληλέγγυους.
Παδικά χαμόγελα,λαμπερά ματάκια πού κοιτούσαν τον φακό της φωτογραφικής μηχανής παράξενα στην αρχή,ίσως επειδή τούς ήμουν άγνωστη,μετά το πρώτο χάδι,τό πρώτο φιλί πήραν θάρρος,το χαμόγελο μου χαρίστηκε απλόχερα….ένα χαμόγελο πού ζέστανε την καρδιά μου ,τήν ένοιωθα εδώ καί καιρό παγωμένη,κενή,σήμερα γέμισε από αγάπη και τρυφερότητα γιά τίς μικρές αυτές ψυχούλες
Πώς να κρυφτείς απ’τα παιδιά…
Μέ χαμόγελο γιά την νίκη
Αξιοπρέπεια και αντοχή
Χrusalida65
*Φωτογραφίες @Lefterianews
Lefteria 